Zaczynają się modlitwy pochwalne, które zebrał święty Ojciec nasz Franciszek i odmawiał je przy wszystkich godzinach [kanonicznych] dnia i nocy i przed oficjum Błogosławionej Maryi Dziewicy, tak zaczynając Najświętszy Ojcze nasz, który jesteś w niebie itd. oraz Chwała. Następnie należy odmawiać modlitwy pochwalne:
1 Święty, święty, święty, Pan Bóg wszechmogący, który jest i który był, i który ma przyjść (por. Ap 4, 8):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki (por. Dn 3, 57).
2 Godzien jesteś, Panie, Boże nasz otrzymać sławę, chwałę i cześć, i błogosławieństwo (por. Ap 4, 11):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
3 Godzien jest Baranek, który był zabity, otrzymać moc i bóstwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo (Ap 5, 12):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
4 Błogosławmy Ojca i Syna z Duchem Świętym:
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
5 Błogosławcie, wszystkie dzieła Pańskie, Panu (Dn 3, 57):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
6 Dajcie chwałę Bogu naszemu wszyscy słudzy Jego i którzy się Boga boicie, mali i wielcy (por. Ap 19, 5):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
7 Niech Go pełnego chwały chwalą niebo i ziemia (por. Ps 68, 35):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
8 I wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i które jest pod ziemią i morze, i co jest w nim (por. Ap 5, 13):
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
9 Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu:
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
10 Jak była na początku i teraz, i zawsze,
i na wieki wieków. Amen.
I chwalmy, i wywyższajmy Go na wieki.
[Modlitwa]
11 Wszechmogący, najświętszy, najwyższy i największy Boże, wszelkie dobro, największe dobro, całe dobro, który sam jesteś dobry (por. Łk 18, 19), Tobie pragniemy oddawać wszelką sławę, wszelką chwałę, wszelką wdzięczność, wszelką cześć, wszelkie błogosławieństwo i wszelkie dobra. Niech się stanie. Niech się stanie.
Amen.
________
Komentarz
Większość „Incipit” podaje, że Franciszek odmawiał Modlitwy pochwalne przy każdej Godzinie brewiarza. Stąd tytuł tego pisma.
Dyskusji nad autentycznością tego pisma nie było, jakkolwiek poza końcową oracją treściowy wkład Franciszka jest niewielki. Modlitwa składa się głównie z tekstów Pisma św. oraz liturgicznych. Ważna jest jednak kompozycja, bo ona stanowi tu własność Autora. Wybór tekstów, ich kolejność, sposób łączenia czy brak bezpośredniego związku winny być przedmiotem badań, a wnioski mogą być interesujące dla znawców duchowości św. Franciszka.
Odpisy modlitwy znajdują się w przeszło dwudziestu zbiorach rękopiśmiennych łacińskich, ponadto w tłumaczeniu włoskim i portugalskim (druk) z XVI w. Rękopiśmienne podanie modlitwy ze względu na różnice komplikuje i utrudnia rekonstrukcję tekstu. Esser oparł się głównie na zbiorach SF i V1.
Daty powstania Modlitw pochwalnych nie da się ustalić, można jedynie przypuszczać – biorąc pod uwagę wiadomość o odmawianiu ich przez Franciszka przy wszystkich Godzinach brewiarzowych – że zostały ułożone wcześniej, nie w ostatnich latach życia Świętego, kiedy niełatwo mu było modlić się z brewiarza ze względu na chorobę.
Włączenie cytatów w większości z Apokalipsy zwraca uwagę na mało zbadany aspekt pobożności św. Franciszka. Niezwykle głębokie w swej treści zakończenie, będące uwielbieniem Boga, Najwyższego Dobra, odsłania tajemnicę Franciszkowej kontemplacji przymiotów Bożych.